AC Milan – Liverpool FC: legendarische zege met fantasie elftal.
Eerlijk is eerlijk. Ik heb het niet helemaal op die poulefases van de Champions League. En ik leg meteen maar uit waarom niet. Kort gezegd: omdat het in de eindfase daarvan veel te vaak gebeurt dat clubs die al door zijn naar de k.o. fase met een veredeld B team spelen. Hetzelfde geldt ook voor clubs die al uitgeschakeld zijn en dus ook niks meer te winnen hebben.
Het is niet alleen het sportieve element dat daarbij een rol speelt overigens. Het is ook het aspect van entertainment dat een rol speelt. Als voorbeeld mag gelden onze eigen Reds. Jurgen Klopp redeneerde uiteraard vanuit zijn eigen belang volkomen terecht, laat ik dat voorop stellen. Maar als je als fan van AC Milan een passe partout voor 3 poulefase wedstrijden hebt gekocht dan hoop je toch dat je naast Mané en Salah ook Virgil, Henderson, Milner en Firmino etcetera gaat zien. Maar die waren niet in de buurt. Die bekeken de wedstrijd op een kleine 1700 kilometer afstand, thuis op de canapé.
Wel aanwezig, maar op de bank: onder meer Robertson, TAA, Keita, Matip, Fabinho en Gomez. Een en ander leidde dan tot de volgende basis elf:
Becker – N. Williams Konaté N.Philips Tsimikas – Ox Morton Minamino – Salah Origi Mané. Simpele conclusie: een compleet “tweede hands verdediging” een alternatief middenveld en de reserve spits in deze basis. Aangevuld met de twee gebruikelijke vleugelspelers en doelman.
Ik persoonlijk had niet zo’n probleem met die sterk alternatieve opstelling., dat vooropgesteld. Ik zie de sterren toch vaak genoeg spelen en dan ben je ook wel eens benieuwd hoe de “tweede garnituur zich verhoudt tot het beste dat de Reds op de mat kunnen brengen. En dat viel, net als in de vijfde wedstrijdrode, toen LFC thuis tegen Porto speelde, zeker weer niet tegen. Want terwijl AC Milan alle belang had bij een zege, want daarmee door had kunnen gaan in de Champions League, was het toch Liverpool dat uiteindelijk verdiend met de zege aan de haal ging. En omdat het team daarmee alle 6 de wedstrijden in de poulefase won is het daarmee in een heel klein rijtje grote clubs in Europa terecht gekomen die dat gelukt is.
Liverpool had in de aanvangsfase van het duel in San Siro het meeste de bal en kwam ook als eerste aan enkele kansjes. Eigenlijk was er tot de 28e minuut nog weinig gepasseerd toen Milan haar eerste hoekschop mocht nemen. Tomori liet de bal indraaien, Minamino miste de bal volkomen en verraste Becker. De door hem weggeduwde bal kwam recht voor de voeten van Tonali, die Minamino hartelijk kon bedanken, 1-0.
De onterechte voorsprong van de Italianen hield slechts 8 minuten stand. Toen kon Ox vrij opstomen tot in het strafschopgebied van Milan. Zijn schot kon nog worden gekeerd door Maignan, echter de rebound was voor Salah en die wist daar wel raad mee, 1-1.
Het meest discutabele moment tussen deze en de tweede goal van Liverpool, halverwege de tweede helft, deed zich voor toen Milan een strafschop claimde bij ref. Danny Makkelie. Kessié ging gewillig naar de grond nadat hij in botsing leek te komen met Tsimikas, Leek, want bij nader inzien ging de aanvaller van Milan al voorover nog voor de Griek hem in zijn buurt had. Een dikke schwalbe derhalve.
Die 1-2 die er dus uiteindelijk kwam tot stand doordat Tomari de bal in de omschakeling verspeelde. Het schot van Mané kon nog door Maignan worden gekeerd, echter de rebound was voor Origi en die was raak. In de slotfase werd er vooral veel gewisseld in beide teams en kreeg Keshi nog de ultieme gelegenheid op de gelijkmaken. Hij vond Becker op zijn weg. Al met al leverde dit samenraapsel van de selectie van Liverpool weer een prima prestatie en gaat samen met Atletico Madrid verder in de knock out fase van het toernooi. FC Porto gaat door in het troosttoernooi en voor AC Milan is het Europees klaar voor dit seizoen.
Verslag; Theo Uphus
